بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی بر بزیستی روانشناختی و رضایت زناشویی زوجین ناسازگار

چکیده: هدف پژوهش حاضر تعیین اثر بخشی درمان مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی بر بهزیستی روانشاختی و رضایت زناشویی زوجین ناسازگار می باشد. روش این پژوهش بصورت آزمایشی است که از طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل استفاده شده است. جامعه آماری این پژوهش را کلیه ی زوجین مراجعه کننده به مراکز درمانی شهرستان شیراز در سال 1390 تشکیل می دهند. نمونه ی این پژوهش شامل 40 زوج مراجعه کننده به مراکز درمانی شهرستان شیراز بود که بصورت داوطلبانه از میان زوجین انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه گمارده شدند. آزمودنی-های گروه آزمایش 8 جلسه مداخله را دریافت کردند و آزمودنی های گروه گواه در لیست انتظار قرار گرفتند. در این پژوهش از مقیاس بهزیستی روانشناختی ریف (pwb) و فرم کوتاه پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ(enrich) استفاده شد. داده های پژوهش با روش تحلیل واریانس چند متغیره تجزیه و تحلیل شدند. نتایج تحلیل واریانس چندمتغیری نشان داد که درمان مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی باعث افزایش بهزیستی روانشناختی و مولفه های مهارت های محیطی، رشد شخصی، هدف در زندگی، روابط مثبت با دیگران و پذیرش خود؛ و افزایش رضایت زناشویی و مولفه های تفاهم و طرز تلقی در گروه آزمایش شده است. بر اساس یافته ها می توان نتیجه گیری کرد درمان مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی شاخص های بهزیستی روانشناختی و رضایت زناشویی افراد را ارتقا می دهد.